Η σχολιογραφία του Κασσελάκη σχετικά με τους πενήντα οικονομικά εξαρτημένους από το κόμμα συμμετέχοντες στην Κεντρική Επιτροπή εγείρει σοβαρά ερωτήματα. Η αναφορά του ότι θα ήθελε να διακοπεί η μισθοδοσία τους υπονοεί ότι πίστευε πως αυτοί πληρώνονται χωρίς να δικαιολογούν την αξία τους. Η αντίθεση της Ολγας Γεροβασίλη, που τόνισε ότι ο Κασσελάκης δεν έχει άλλα επαγγελματικά καθήκοντα πέρα από την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ, καταδεικνύει την υποκρισία στη θέση του.
Ποιες είναι όμως οι συνέπειες από αυτή την οικονομική εξάρτηση των στελεχών του κόμματος; Τα ερωτήματα που προκύπτουν από την κατάσταση του ΣΥΡΙΖΑ είναι ενορχηστρωμένα: πώς μπορεί ένα κόμμα που στενάζει οικονομικά να αναλάβει τον ρόλο του εργοδότη; Η Κασσελάκη φαίνεται να έχει μεταβληθεί από υποστηρικτής σε εκείνον που αναδεικνύει τις παθογένειες του κόμματος, καθώς η στήριξη του στον ΣΥΡΙΖΑ με δανειακούς πόρους γυρίζει φαρμακερά ενάντια του όταν αναφέρεται στην ανάγκη αλλαγών.
Αντί να καυχιέται για μια «κινηματική» προσέγγιση, ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να αναγνωρίσει ότι η προσφορά των πολιτικών του υπαλλήλων πρέπει να περιλαμβάνει και τη δυνατότητα ενσωμάτωσης στην εξωτερική αγορά εργασίας, χωρίς αυτό να θεωρείται προσβολή. Η διαμάχη αυτή ενδέχεται να αποτελέσει πλέον ένα μάθημα για το κόμμα, με στοίχειο την ανάγκη για ριζική αναδιάρθρωση και επαναξιολόγηση των αξιών του, ώστε να αποφευχθεί η συνέχιση ενός μελλοντικού «ιδρυματισμού».
Αυτό είναι το απαραίτητο δίδαγμα από τις διεργασίες μέσα στο κόμμα: ότι η ρητορική περί αριστεροσύνης δεν αρκεί, αν δεν υποστηρίζεται από πράξεις που να αντικατοπτρίζουν έμπρακτα αυτή τη συνείδηση. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε συνειδητοποιήσει τη σπουδαιότητα αυτών των παραμέτρων σε πιο ευνοϊκές εκλογικές συνθήκες, δεν θα ήταν τώρα αναγκασμένος να συναντά αυτή την ταπεινωτική κατάσταση, εξαιτίας ενός πρώην επιχειρηματία που έχει υπερβολικό ελεύθερο χρόνο.
Πηγή: kathimerini.gr