Επανεμφάνιση των Διασυνοριακών Συγχωνεύσεων Τραπεζών στην Ευρώπη μετά από 17 Χρόνια

Η ιταλική UniCredit έχει προκαλέσει αναστάτωση στο χρηματοοικονομικό περιβάλλον της Ευρώπης με την απόκτηση σημαντικού μεριδίου στην γερμανική Commerzbank. Αν και η πλήρης συγχώνευση των δύο τραπεζών δεν φαίνεται να είναι πιθανή, το γεγονός αυτό αναδεικνύει την επαναφορά του ενδιαφέροντος για τις διασυνοριακές συγχωνεύσεις στην Ευρώπη.

Η αξία των συμφωνιών που πραγματοποιήθηκαν μεταξύ ευρωπαϊκών τραπεζών έφτασε τα 13,8 δισ. ευρώ το δεύτερο τρίμηνο του τρέχοντος έτους, το υψηλότερο επίπεδο από το 2010, σύμφωνα με στοιχεία της Dealogic. Μεταξύ των σημαντικών συμφωνιών των τελευταίων 18 μηνών περιλαμβάνεται η ενορχηστρωμένη διάσωση της Credit Suisse από την UBS, καθώς και η προσπάθεια εξαγοράς της Sabadell από τη BBVA, που θα μπορούσε να δημιουργήσει την έβδομη μεγαλύτερη τράπεζα της Ευρώπης με χρηματιστηριακή αξία 63 δισ. ευρώ.

Παρά την επιθυμία των υπευθύνων χάραξης πολιτικής για μεγαλύτερους πολυεθνικούς τραπεζικούς κολοσσούς που θα μπορούν να ανταγωνίζονται τους Αμερικανούς και τους ταχέως αναπτυσσόμενους Ασιάτες αντιπάλους, οι διασυνοριακές συγχωνεύσεις αντιμετωπίζουν σημαντικά εμπόδια. Η πολιτική αντίθεση και ο κατακερματισμένος χαρακτήρας της τραπεζικής αγοράς στην Ευρώπη διευκολύνουν την κατάσταση αυτή. Στην πραγματικότητα, ο μέσος αριθμός τριμηνιαίων συμφωνιών από το 2008 ανέρχεται σε 27, με μέση συνολική αξία μόλις 4,2 δισ. ευρώ.

Ο Νικολάι Τάνγκεν, διευθύνων σύμβουλος του κρατικού επενδυτικού ταμείου της Νορβηγίας, αναφέρει ότι η Ευρώπη χρειάζεται περισσότερα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα με παγκόσμιο βάρος, καθώς η κλίμακα έχει σημασία στον κλάδο. Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής δηλώνουν την ανάγκη για μεγαλύτερες τράπεζες για να ενισχύσουν τον χρηματοπιστωτικό τομέα της περιοχής.

Η τελευταία μεγάλη διασυνοριακή συγχώνευση που οργανώθηκε μυστικά από την τραπεζική ελίτ της Ευρώπης το 2007, η συγχώνευση της ABN Amro, δεν απέφερε καλά αποτελέσματα. Ωστόσο, 17 χρόνια αργότερα, οι ευρωπαϊκές τράπεζες, με βελτιωμένη κερδοφορία χάρη στην αύξηση των επιτοκίων και ισχυρότερους ισολογισμούς, φαίνεται ότι βρίσκονται σε καλύτερη θέση για να προχωρήσουν στην εξαγορά ανταγωνιστών.

Ακόμα κι αν οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής υποστηρίζουν τη δημιουργία ευρωπαϊκών υπερτραπεζών, η πρακτική εφαρμογή των διασυνοριακών συμφωνιών παραμένει περίπλοκη. Πολιτικοί προβληματισμοί συχνά υπερισχύουν της επιθυμίας για συγχωνεύσεις, όπως επιβεβαιώνει ο καγκελάριος Γερμανίας, Ολαφ Σολτς, ο οποίος αποκάλεσε την κίνηση της UniCredit “εχθρική εξαγορά”.

Πηγή: kathimerini.gr