Η θεία Σέτη και ο θείος Μίκης είχαν ένα μοναδικό σπίτι στην Κηφισιά, σμιλευμένο με πέτρινες λεπτομέρειες και ιδιαίτερα ανάγλυφα, που χτίστηκαν με ζήλο και προσοχή. Όλα γύρω από το σπίτι ήταν γεμάτα μνήμες και ιστορίες, και ένας όμορφος κήπος γεμάτος ελληνικά δέντρα και λουλούδια το περιέβαλλε. Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά στοιχεία του σπιτιού ήταν το τσαμπί σταφυλιού που βρέθηκε στραμμένο προς τον ουρανό, αποτέλεσμα ενός μικρού λάθους κατά την ανέγερση που τελικά έγινε αναμνηστικό κομμάτι.
Στον ίδιο χώρο, τα ταξίδια του θείου Μίκη και της θείας Σέτης οδήγησαν σε γεύσεις και αντικείμενα από όλο τον κόσμο. Σε νεαρή ηλικία, έβλεπα με θαυμασμό τα μαροκινά σαμοβάρι και τις πρώτες ταζίν που παρουσίαζε η θεία Σέτη, αντικείμενα που μαρτυρούσαν έναν τρόπο ζωής γεμάτο εξερεύνηση. Οι ιστορίες τους από τις περιπέτειες τους στην Ινδία ή το Παρίσι, τόπους που επισκέφτηκαν για την αγάπη της μόδας, με ενέπνεαν και με μάθαιναν την αξία του κόσμου πέρα από τα σύνορα της καθημερινότητας μας.
Οι μοναδικές γαστρονομικές αναμνήσεις του σπιτιού τους παραμένουν ζωντανές: φασολάδα με λουκάνικο και μπέικον, καλοψημένο ψωμί, και η ζεστασιά της φιλοξενίας τους. Μαζί με τη μητέρα μου, θυμόμαστε πάντα τα ξαφνικά καλέσματα και τις επίσημες βραδιές που γίνονταν σε ένα περιβάλλον γεμάτο εορταστική διάθεση.
Η αρχιτεκτονική του σπιτιού τους, σχεδιασμένη από τον Δημήτρη Πικιώνη, ήταν γεμάτη ιστορία και ζωή, με στοιχεία που ξεχώριζαν και φανέρωνε την τέχνη στα αντικείμενα και τις επιλογές του ζεύγους. Ο Άρης Κωνσταντινίδης είχε σοφά ονομάσει τα σπίτια «δοχεία ζωής» και η περιγραφή αυτή ταίριαζε απόλυτα στο σπίτι τους, που με τα χρόνια γέμιζε με αγαπημένα αντικείμενα και σύμβολα από τις ταξιδιωτικές τους εμπειρίες.
Έτσι, οι αναμνήσεις γύρω από τη θεία Σέτη και το σπίτι της είναι διαρκώς παρούσες, σμιλεμένες από γεύσεις, θαυμασμούς και ιστορίες που μοιραζόμασταν μαζί της. Πηγή: kathimerini.gr