Στις εκλογές της 8ης Αυγούστου 1910, ο Βενιζέλος εξελέγη βουλευτής Αττικοβοιωτίας, με την υποστήριξη φίλων του, αν και η υποψηφιότητά του προκάλεσε αντιδράσεις από τις Μεγάλες Δυνάμεις και την Υψηλή Πύλη. Η επιτυχία του ήταν χαρακτηριστική της επιθυμίας του λαού για ανανέωση του πολιτικού σκηνικού, καθώς 122 ανεξάρτητοι βουλευτές, όπως ο Βενιζέλος, εξελέγησαν.
Το απόγευμα της 5ης Σεπτεμβρίου, ο Βενιζέλος έφθασε στον Πειραιά, αναλαμβάνοντας τη νέα πρόκληση της ηγεσίας ενός πολιτικού ρεύματος στην Ελλάδα. Αμέσως μετά, διατύπωσε τη θέση του ότι δεν υποστήριζε την ιδέα σύγκλησης συντακτικής συνέλευσης, επιθυμώντας αντίθετα την αναθεώρηση της νέας Βουλής. Στις 1 και 2 Οκτωβρίου, μετά από πρόσκληση του βασιλιά Γεωργίου Α΄, προχώρησε σε συζητήσεις για τον σχηματισμό κυβέρνησης και παρουσίασε το σχέδιο του για την έξοδο της χώρας από την πολιτική κρίση.
Στις 6 Οκτωβρίου, ο Βενιζέλος σχημάτισε την πρώτη του κυβέρνηση και στις 8 του μήνα παρουσίασε τις προγραμματικές του δηλώσεις. Παρά το αρχικό του πλεονέκτημα, η αδυναμία του να συγκεντρώσει την απαραίτητη πλειοψηφία για την ψήφο εμπιστοσύνης οδήγησε στην προκήρυξη νέων εκλογών για τις 28 Νοεμβρίου.
Τα παλιά κόμματα αποφάσισαν να μην συμμετάσχουν στις εκλογές, καταγγέλλοντας τον βασιλιά για συμπαιγνία με τον Βενιζέλο και παραβίαση του Συντάγματος. Δεδομένων των γεγονότων και της ιστορικής προοπτικής, φαίνεται ότι οι επιλογές τους αποδείχθηκαν λανθασμένες, δίνοντας στον Βενιζέλο τον χώρο να κυριαρχήσει στη νέα Βουλή. Το Κόμμα Φιλελευθέρων, που είχε ιδρύσει, κατέλαβε 307 από τις 362 έδρες, εφόσον έτσι μπόρεσε να προχωρήσει στον μεταρρυθμιστικό του έργο και στην αναθεώρηση του Συντάγματος το 1911.
Πηγή: kathimerini.gr