Η δική μου θέση για το θέμα παραμένει σταθερή: το κρασί που απολαμβάνουμε είναι αυτό που προτιμάμε, αρκεί να είναι καλής ποιότητας. Δεν υπάρχουν απόλυτοι κανόνες ή συνταγές, καθώς η γεύση είναι υποκειμενική και προσωπική. Το κρασί και το φαγητό δεν είναι μόνο αναγκαία στοιχεία, αλλά και πηγή ευχαρίστησης. Όταν ο φίλος μου Γιώργος λέει ότι η σαμπάνια ταιριάζει με όλα τα γεύματα, ή ο άλλος Γιώργος προτιμά τα “natural” κρασιά, ποια είμαι εγώ να αμφισβητήσω τις επιλογές τους; Σηκώνω το ποτήρι, πίνω στην υγειά τους και απλώς ακολουθώ την επιλογή μου.
Παρά την επιμονή των φίλων για την ύπαρξη κανόνων, διαπιστώνω πως η εμπειρία βοηθάει. Διαφορετικά φαγητά μπορεί να απαιτούν διαφορετικά κρασιά: τα πλούσια ψάρια όπως ο τόνος ταιριάζουν καλά με κόκκινα κρασιά, ενώ τα λευκά κρασιά μπορεί να συνοδεύουν το χοιρινό. Η θερμοκρασία του φαγητού επίσης παίζει ρόλο – κρύα πιάτα ζητούν ελαφρύτερα κρασιά. Η εκάστοτε σάλτσα ή τα συνοδευτικά επηρεάζουν επίσης την επιλογή του κρασιού.
Για παράδειγμα, τα πολύ πικάντικα φαγητά απαιτούν κρασιά με ώριμο φρούτο και χωρίς έντονο βαρέλι, ενώ τα αλμυρά πιάτα χρειάζονται οξύτητα και εξαιρετικά λευκά ξηρά κρασιά, όπως το Ασύρτικο. Τα λεμονάτα και ξιδάτα πιάτα είναι πιο απαιτητικά και μπορεί να ταιριάζει ένα Sauvignon Blanc. Όσον αφορά τα πλούσια φαγητά, όπως κρέατα με σάλτσες ή ώριμα τυριά, είναι ιδανικοί συνοδοί τα πλούσια κόκκινα κρασιά. Όσον αφορά τα γλυκά, αυτά πρέπει να είναι πιο γλυκά από τα επιδόρπια για να απολαύσουν τη γεύση τους.
Στο τέλος της συζήτησης, οι φίλοι μου συμφώνησαν ότι ο ψητός τόνος ταίριαζε πολύ καλύτερα με το Pinot Noir παρά με ένα Ασύρτικο που δοκιμάσαμε για να συγκρίνουμε τις διαφορές.
Πηγή: kathimerini.gr