Το Αίσθημα της Ενοχής στη Γερμανική Λογοτεχνία του Μεσοπολέμου

Το αίσθημα της ενοχής υπήρξε μια σημαντική πρόκληση για τη γερμανική λογοτεχνία στα μεταπολεμικά χρόνια, με εξέχουσες προσωπικότητες της εποχής, όπως οι Μπελ και Γκρας, αλλά και μεταγενέστεροι συγγραφείς όπως οι Ζέμπαλντ, Σλινκ, και Έρπενμπεκ, να ασχολούνται με το θέμα. Ένα από τα σημαντικά έργα που αγγίζει αυτό το ζήτημα είναι το μυθιστόρημα του Βόλφγκανγκ Κέπεν, «Θάνατος στη Ρώμη» (1954), το οποίο πρόσφατα μεταφράστηκε στα ελληνικά από τις εκδόσεις Κριτική.

Οι ήρωες της ιστορίας αναζητούν τη θέση τους σε μια μεταπολεμική Ρώμη, κυκλοφορώντας ανάμεσα σε ερείπια και κάτω από τη σκιά του ένδοξου παρελθόντος. Ο κεντρικός χαρακτήρας, Γκότλιμπ Γιούντεγιαν, είναι πρώην αξιωματικός των Ναζί, καταδικασμένος σε θάνατο και τώρα εμπλέκεται σε παράνομες δραστηριότητες. Αποτυπώνεται η σύγκρουση ανάμεσα σε αυτούς που επιθυμούν να ξεχάσουν το παρελθόν και σε άλλους που προσπαθούν να το κρατήσουν ζωντανό.

Ο Κέπεν επιδιώκει να εξερευνήσει τις πολυάριθμες πλευρές της μεταπολεμικής απόγνωσης, αλλάζοντας μεταξύ των χαρακτήρων και αναδεικνύοντας τις σχέσεις τους. Το έργο του είναι ένας φόρος τιμής στον Τόμας Μαν και συνδέεται με άλλους συγγραφείς που έχουν αναδείξει τη Ρώμη ως σκηνικό για τις ανησυχίες τους. Αυτές οι λογοτεχνικές φωνές, όπως οι Μοράβια και Παζολίνι, έχουν περιγράψει τη σκληρή πραγματικότητα της εποχής τους, γεγονός που αποδεικνύει ότι η Ιστορία δεν σβήνεται και παραμένει ζωντανή στις σελίδες της λογοτεχνίας.

Πηγή: kathimerini.gr