Ο Κασσελάκης αν και είχε ταλέντο και λαμπερή παρουσία, η επικέντρωσή του στις ιδέες τον εμπόδισε να αναλύσει την κατάσταση σωστά. Οι στενοί συνεργάτες του, γνωρίζοντας την έλλειψη γνώσεων του, προχώρησαν σε υποψηφιότητά του που εξέθεσε την Αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ. Η κλασική δικαιολογία του «συγγνώμη» για τα λάθη του δεν αρκούσε, καθώς η επίγνωση των συμφερόντων ήταν επίσης απαραίτητη.
Ο Κασσελάκης προσπάθησε να διαμορφώσει ένα αφήγημα που θα τον καθόριζε σε σχέση με τους αντιπάλους του, απευθυνόμενος σε νέα και σύγχρονα θέματα. Ωστόσο, η προσέγγισή του κινήθηκε σε ένα πλαίσιο που περισσότερο θύμιζε αμερικανικό προεδρικό μοντέλο παρά μια συλλογική κομματική στρατηγική. Η υπερσυγκέντρωση εξουσιών εισήγαγε ένταση και εσωτερικές διαμάχες, μειώνοντας έτσι την εκλογική αποτελεσματικότητα.
Παρά τις μήνες επικοινωνιακής στρατηγικής, η ηγεσία του κινήθηκε σε ελλιπή κατεύθυνση. Αντί να επικεντρωθεί σε μια δομημένη στρατηγική που θα εξυπηρετούσε τις ανάγκες του κόμματος και της χώρας, επικράτησαν μεμονωμένες ενέργειες. Η αδυναμία στην επικοινωνία κατέληξε σε μια αβασανισμένη και πνευματικά κενή ηγεσία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε σε μια κρίση, στρατηγικά εξαρτημένος από τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ, ενώ η ηγεσία του μαρτυρούσε αδυναμία να επανεξετάσει τη θέση της στην πολιτική σκηνή. Η απουσία σαφών στόχων και ιδεών το κατέστησε ευάλωτο, και οι παραδοσιακοί κύκλοι του κόμματος δεν κατάφεραν να αντεπεξέλθουν έξυπνα σε αυτές τις εξελίξεις. Η πολιτική κατάσταση απαιτούσε αναδιάρθρωση και νέα στρατηγική, γεγονός που παρέμεινε ανεκπλήρωτο.
Εν τέλει, η ελληνική Αριστερά περνά κρίση επιρροής και ταυτότητας, με σοβαρές συνέπειες για τους εν δυνάμει ηγέτες και την προοπτική τους να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις που προκύπτουν.
Πηγή: kathimerini.gr