Η ΝΔ διαχειρίστηκε την εξουσία μέσω επτά εκλεγμένων αρχηγών, αρκετοί από τους οποίους κυβέρνησαν τη χώρα ως πρωθυπουργοί. Οι αρχηγοί αυτοί διέφεραν σημαντικά μεταξύ τους, τόσο σε ιδεολογίες όσο και σε στυλ διακυβέρνησης. Ο Γεώργιος Ράλλης και ο Ευάγγελος Αβέρωφ εκπροσωπούσαν διαφορετικές προσεγγίσεις της Δεξιάς, ενώ ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης επαναστάτησε φέρνοντας τη ΝΔ σε πιο φιλελεύθερες κατευθύνσεις. Ο επόμενος ηγέτης, Μιλτιάδης Έβερτ, παρέμεινε πιστός στην «λαϊκή Δεξιά», ενώ οι Κώστας Καραμανλής και Αντώνης Σαμαράς επιχείρησαν να συνδυάσουν διάφορες διακυβερνητικές πρακτικές. Το 2016, η εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη σήμανε τη μετάβαση της ΝΔ σε ένα κεντροδεξιό κόμμα ευρωπαϊκών προδιαγραφών.
Η διαδικασία εκλογής αρχηγού στη ΝΔ, αν και συχνά συνοδευόταν από έντονο ανταγωνισμό και προσωπικές έριδες, δεν οδήγησε σε ουσιαστικές διασπάσεις του κόμματος. Μόνον σε δύο περιπτώσεις, οι ηττημένοι υποψήφιοι προχώρησαν στη δημιουργία νέων κομμάτων, τα οποία όχι μόνο απέτυχαν να επιβιώσουν αλλά και τελικά εξαφανίστηκαν. Όπως είχε δηλώσει ο Αβέρωφ, «τα πρόβατα που εγκαταλείπουν το μαντρί, τα τρώει ο λύκος». Αυτή η παρατήρηση εξακολουθεί να ισχύει στην πολιτική σκηνή, όπου μικρές πολιτικές ομάδες που απομακρύνονται από ισχυρά κόμματα μάχονται για να επιβιώσουν.
Ένα από τα κλειδιά επιτυχίας της ΝΔ είναι η πολυσυλλεκτική της φύση. Αυτή αναφέρεται στην προσπάθεια του κόμματος να προσελκύσει ψηφοφόρους από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα και να εκφράσει μια ευρεία γκάμα ιδεολογιών. Παρά την ιδεολογική του ευρύτητα, το κόμμα διατηρεί συγκεκριμένες πολιτικές αρχές. Ο Καραμανλής, αποχωρώντας νωρίς από την ηγεσία, δημιούργησε ένα μη προσωποκεντρικό κόμμα που στηρίζεται σε σταθερές αξίες: την πίστη στον δημοκρατικό κοινοβουλευτισμό, την προσήλωση στον συνταγματικό φιλελευθερισμό και την επιβεβαίωση της ευρωπαϊκής πορείας.
Πηγή: kathimerini.gr