Η σταθερότητα και η δημοκρατία ήταν οι κυριότερες αξίες για τον Καραμανλή. Πίστευε ακράδαντα ότι η ελευθερία αποτελεί τον θεμελιώδη πυλώνα της ανθρώπινης ύπαρξης, αλλά αυτή η ελευθερία έπρεπε να συνδυάζεται με ευθύνη και αξίες. Από νωρίς στην πολιτική του πορεία, εργάστηκε για την ισορροπία ανάμεσα στη σταθερή κυβέρνηση και την ελευθερία. Θεωρούσε πως η έξοδος από τον φαύλο κύκλο των ιστορικών εκτροπών ήταν εφικτή μόνο με τη δημιουργία ισχυρών και σταθερών πολιτειακών δομών που θα εξασφάλιζαν και την τάξη.
Η φιλοσοφία του για την ανάπτυξη ταυτίζεται με την κοινωνική δικαιοσύνη. Πίστευε ότι η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου και η μείωση της φτώχειας αποτελούν κρίσιμους παράγοντες για τη μετάβαση των πολιτών από την εξάρτηση από πελατειακές σχέσεις σε ενεργούς συμμετοχούς μιας δημοκρατικής κοινωνίας. Στόχος του ήταν η οικονομική πολιτική να προάγει τη συνοχή και την πολιτική ομαλότητα, αναγνωρίζοντας ότι η κοινωνική δικαιοσύνη είναι απαραίτητη για την εμπιστοσύνη των πολιτών προς τη δημοκρατία.
Ο Καραμανλής δεν αποδεχόταν την ιδέα του μεσσιανισμού και προτιμούσε την ενίσχυση των θεσμών έναντι των ισχυρών ηγετών. Έτσι, διαμόρφωσε ένα πολιτικό τοπίο που βασίζονταν σε θεσμικά αντίβαρα, διασφαλίζοντας τη λειτουργία της δημοκρατίας. Στην ίδρυση της Νέας Δημοκρατίας το 1974, επεδίωξε να συνδυάσει την παράδοση με σύγχρονες ιδέες, ενισχύοντας την ορθολογική λειτουργία των θεσμών χωρίς δόγματα και προσηλωμένος στην ανάγκη για μεταρρυθμίσεις.
Η διοίκησή του χαρακτηρίζεται από ρεαλισμό και πρακτικότητα, με έμφαση στη διακυβέρνηση μέσω εκπαιδευτικής, υγειονομικής και κοινωνικής πολιτικής. Η πολιτική του σταδιοδρομία επικεντρώθηκε στην αντιμετώπιση δίδυμων προκλήσεων: την κοινωνική και οικονομική ανέλιξη και την ανάπτυξη των δημοκρατικών θεσμών. Η πολιτική του παρέμεινε προσηλωμένη στην εξασφάλιση της σταθερότητας και της ασφάλειας της Ελλάδας, χαρακτηριστικά που τον καθόρισαν ως έναν από τους σημαντικότερους πολιτικούς ηγέτες της χώρας.
Πηγή: kathimerini.gr