Η πλούσια εμπειρία του Μπιρς από τον εμφύλιο πόλεμο στην Αμερική, όπου πολέμησε και τραυματίστηκε σοβαρά, έχει αφήσει έντονα αποτυπώματα στο έργο του. Πολλές από τις ιστορίες του εστιάζουν στον πόλεμο, γεμάτες από τρόμο, θάνατο και σαρδόνιο χιούμορ. Ωστόσο, ως συγγραφέας, επιλέγει συχνά να απεικονίζει την ανθρώπινη κατάσταση ως εμβριθής παρατηρητής, απομακρυνόμενος από την επιθετικότητα της δημοσιογραφίας του.
Το διήγημά του «Περιστατικό στη γέφυρα του Aουλ Κρικ» είναι ένα από τα πιο εμβληματικά της αμερικανικής λογοτεχνίας. Η μοναδική του ποιότητα δεν έγκειται μόνο στο θέμα του, αλλά στον καινοτόμο τρόπο που χειρίζεται την πλοκή. Δημιουργώντας μια διπλή πραγματικότητα, ο Μπιρς στήνει ένα “όνειρο μέσα σε ένα όνειρο”, διαθλώντας την υφή της πραγματικότητας μέσα από τις φαντασιώσεις του ήρωα.
Ο Πέιτον Φάρκουαρ, ένας πλούσιος γαιοκτήμονας από την Αλαμπάμα, αντιμετωπίζει τον επικείμενο απαγχονισμό του από τους στρατιώτες της Ένωσης, κατηγορούμενος για δολιοφθορά. Η φαντασία του τον οδηγεί σε μια απλή, αλλά θαυμαστή περιγραφή της απόδρασής του. Ο Φάρκουαρ βυθίζεται στο ποτάμι, αποφεύγει τις σφαίρες, αλλά και την τυραννία της πραγματικότητας.
Μέσα σε αυτό το σουρεαλιστικό πλαίσιο, η εμπειρία του μυστηριώδους θανάτου γεμίζει με ελπίδα και λαχτάρα. Αν και ο ήρωας αντιλαμβάνεται ότι το τέλος είναι αναπόφευκτο, η μνήμη και η αγάπη του για τη γυναίκα του τον συνοδεύουν σε αυτό το ταξίδι.
Η ανατροπή στο τέλος του διηγήματος φέρνει τον αναγνώστη αντιμέτωπο με την αδυσώπητη πραγματικότητα, καθώς οι περιγραφές του Μπιρς δημιουργούν ερωτήματα σχετικά με το τι είναι αλήθεια και τι φαντασία. Η έννοια του χρόνου γίνεται διασταλτική, με τον πόνο του Φάρκουαρ να επανέρχεται με δύναμη, κλείνοντας την ιστορία με μια αίσθηση ανθρώπινης επιθυμίας για ζωή, παρά την επερχόμενη απώλεια.
Πηγή: kathimerini.gr